Karanlıktı geceler
gün ışığını görmüyorum
serdim önüme yanlızlığı
kapanıyor gözlerim
saçıyorum etrafa dertlerimi
acısı büyük yokluğun
derdi çoktur anlatamam
hasret bana hüsran
ben aşktan kaçamıyorum
bir yol bulunur elbet
kahırlar biter
günler tersine döner
sen olmasan da
geçer
biter sevdamız
son bulur hezeyan
denizinde boğulur
çırpınırken üşürüm
çıkarken boşluğuna
yorulur çaresizliğim
bedeninde son bulur
yok olur sensizliğim
sessiz her yer
ıssız dar sokaklar
bulutları görmüyorum
ışıkları saçılmıyor artık
güz saçlarının.
aniden yaşandı her şey
birden sonlandı
giderken mutluluğa
hayallerimiz taşlandı
sona erdi bitti
ecel değil
ölüm oldu ayrılık
tükendi
bizim gibi..
